23 juni 2016 - Glenwood Springs - Hanging Lake - St-Mary's Glacier - Nederland



We slapen voor het eerst deze reis vrij lang uit en daardoor is het reeds 9u als we op weg gaan.
Als we richting Rifle Falls State Park kijken ziet de lucht er inktzwart en we besluiten dit dan maar, voor deze reis althans, te schrappen van onze planning.
Daardoor wordt Hanging Lake onze eerste bestemming. Daarvoor "moeten" we langs de I-70, een enig mooie snelweg door een geweldige natuur. Het is diezelfde I-70 waarop we al zo dikwijls gereden hebben in Utah, maar hier in Colorado is de omgeving zowaar nóg imposanter.
Voortdurend kronkelt de weg langs de machtige Colorado rivier, tussen honderden meters hoge rotsen, uitgesleten door diezelfde rivier die ook de Grand Canyon gevormd heeft.
We hadden gelezen dat de trail naar Hanging Lake bijzonder populair is, met bijkomend probleem dat er slechts heel beperkte parkeermogelijkheid is. Boven de afrit langs de I-70 hangen grote borden die je waarschuwen als de parking volzet is. Afrijden van de snelweg heeft dan geen zin, want je komt hoe dan ook niet op de parking.
Als we bij de afrit komen, staan er nog geen waarschuwingen op de borden en we kunnen dus richting parking. Tot onze niet geringe verbazing staat die op dat uur (9u30) al helemaal vol en zijn er ook nog auto's een plaats aan het zoeken. Pfff...daar gaat onze mooie hike. Maar...we zien ineens nog een plaats onder een boom, op een grasperk, waar we via een verhoog kunnen oprijden. Er staat nergens vermeld dat het er verboden te parkeren is, dus we wagen het er maar op.

Hanging Lake is een geologisch wonder dat boven aan de Glenwood Canyon Cliffs "hangt". Men komt er echter niet zomaar, er gaat immers een behoorlijk pittige klim aan vooraf. Er staan dan ook meerdere waarschuwingsborden voor het dragen van het gepaste schoeisel en het meenemen van voldoende drank.



Daarin hebben we de laatste jaren al meer dan voldoende ervaring opgedaan om altijd met de gepaste uitrusting op pad te gaan.
We vertrekken om 9u50 op 1.873m hoogte en beginnen al direct stevig te klimmen. Het pad gaat meestal over grote rotsen en boomwortels en volgt voortdurend de wild stromende Dead Horse Creek. Het geluid alleen al van het kolkende water zorgt voor wat afkoeling, want het is vandaag opnieuw behoorlijk warm.



Bijna bij de top wordt de trail nóg steiler, maar gelukkig zijn er hier trappen uitgehakt uit de rotsen en zijn er ook steunen aangebracht.


Na zowat een uur klimmen, komen we boven (2.178m). Iets meer dan 300m klimmen dus over zowat 3 km, behoorlijk pittig dus.
Maar wat een beloning krijgen we daarvoor... Als het paradijs bestaat, dan heeft dit er toch wel heel erg veel van weg...
We kijken ons de ogen uit, want niettegenstaande we al heel veel mooie plekken mogen aanschouwen hebben, is dat toch echt wel een pareltje.
We blijven hier dan ook bijzonder lang genieten van zoveel schoonheid en nemen nog heel wat foto's.




We maken er ook een praatje met een stel Amerikanen (met 4 kleine kinderen) waarbij ik mijn bewondering uitdruk over het feit dat de kinderen hier altijd zo veel buitenactiviteiten doen, inclusief dergelijk zware hikes. Ik stel hen de vraag of ze dat effectief graag doen, of dat ze gewoon mee "moeten". De ouders nemen direct de proef op de som en stellen hen de vraag wat ze het liefst doen, spelen op de Playstation of dergelijke wandelingen en het antwoord was unaniem: deze wandelingen. Mooi toch om horen dat ondanks alle fastfood en andere negatieve zaken die over Amerikanen verteld worden, er ook dingen zijn waar wij in Europa mogen naar opkijken...





Nog iets hoger dan Hanging Lake is Spouting Rock, een bijzonder merkwaardige waterval waar het water niet enkel over de rand van de Flat Tops naar beneden dondert, maar er ook door gespoten wordt. Vandaar de naam 'Spouting Rock', het water wordt er echt doorgespoten.




Leuk én bijzonder verfrissend is ook dat je helemaal achter de waterval door kan naar de andere kant van de rivier.


Dan wordt het tijd om terug naar beneden te gaan, maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Deze nacht heeft het hier fel geonweerd waarbij een boom ontworteld werd en het ganse pad verspert. Tijdens de klim hadden we die ontweken door een detour te maken, maar op de terugweg was men die boom aan het verzagen en kon er niemand meer langs.
Het was echt een behoorlijk uit de kluiten gewassen boom die moest verwijderd worden en groot was dan ook onze verbazing om te zien dat deze karwei gedaan werd door... 2 jonge vrouwen. Die waren helemaal tot hier geklommen met een zware kettingzaag en ander materiaal.
Het verwijderen van de gigantische boomwortel is echter te veel van het goede en ze roepen de hulp in van alle aanwezige mannen die stonden te wachten op het pad.
Na een kwartiertje is deze klus geklaard en kunnen we naar beneden, waar we om 13u aankomen. Het is inmiddels weer erg warm geworden en we zijn er niet bepaald rouwig om dat onze auto netjes onder een boom geparkeerd stond. Ook de ideale plaats om onze broodjes op te eten.

Bij Hanging Lake is er geen oprit voor de I-70 richting Denver (richting die wij uitmoeten) en we moeten dus eerst zowat 5 km terugrijden richting Glenwood Springs, maar langs dergelijke weg is dat helemaal geen straf, integendeel zelfs.

Volgende bestemming zou Mount Evans zijn, maar dat schrappen we. We zijn immers veel te lang bij Hanging Lake gebleven en we willen ook nog graag een andere hike doen.

De rit langs de I-70 is er echt een om duimen en vingers van af te likken. Wat een scenery, wat een machtige omgeving waar deze highway zich door kronkelt. We klimmen tot het hoogste punt van 3.400 meter waar we opnieuw de Continental Divide overschrijden. Ten oosten van dit punt stromen alle rivieren richting Atlantische Oceaan en alle andere richting Stille Oceaan.

We rijden nu naar onze volgende bestemming, St-Mary's Glacier. Daar willen we de hike doen naar...St-Mary's Glacier. Een hike van zowat 2 km over een hoogteverschil van 130m. Piece of cake zou men zeggen, maar...we starten reeds op 3.178m hoogte en dat voelen we ongelooflijk aan onze ademhaling. Wat is dit een lastige klim zeg, maar ook hier krijgen we waar voor onze inspanningen.








Nu gaat het in 1 ruk naar onze eindbestemming...Nederland. Heel bizar, maar dit stadje noemt inderdaad "Nederland", precies geschreven zoals wij het doen.

We gaan bijzonder lekker eten langs de oever van de wild stromende Middle Boulder Creek. Het hotel is hier ook pal aan de oever gelegen en onze kamer ligt dan ook nog eens aan de juiste kant. Wat kan het geluid van stromend water rustgevend zijn...



Het weer: zon en wolken, temperaturen tussen 17°C (Vail Summit) en 33°C (onderweg)

Overnachting in 1st Inn Magnuson
Aantal gereden km: 298

8 opmerkingen:

  1. Hallo vakantiegangers,

    leuk om jullie weer te kunnen volgen via dit reisverslag.
    Jullie hebben al weer prachtige stukken natuur opgezocht.
    Veel plezier verder en goede reis.

    Groet, Marco.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Prachtig weeral, ik geniet weer mee, van je reisverslagen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Interessant om te lezen want wij gaan daar in mei en juni ook stukken van rijden. Dit is waardevolle info en straks lees ik verder, ben benieuwd of jullie ook naar de Badlands en het Black Hills National Forrest gingen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Badlands NP hebben we gedaan in het pre-blog tijdperk...

      Verwijderen
  4. Marvelous work!. The blog is brilliantly written and provides all necessary information I really like this awesome post. Thanks for sharing this useful post. 

    BeantwoordenVerwijderen